> Ukryte pragnienia

Toskania. Pierwszą styczność z tym miejscem zawdzięczam filmom: Bernarda Bertolucciego ,,Ukryte pragnienia" i Audrey Wells ,,Pod słońcem Toskanii". To właśnie wtedy zakochałam się w sielankowych krajobrazach, oliwkowych ,  gajach wąskich uliczkach,domkach położonych na skrajach wzgórz. Jak się jednak szybko okazało oczarowała nie tylko mnie. Ta baśniowa włoska prowincja z Florencją w samym sercu, jest anielskim pejzażem malarzy, miejscem natchnienia artystów, oraz przystanią dla każdego pragnącego ukoić swoją duszę. Oprócz urodziwych scenerii Toskania zachwyca także architekturą na którą składają się wspaniałe kamienne wille otoczone cytrusowymi sadami, winnicami i basenami. To właśnie z tych regionów pochodzą najwyborniejsze wina na świecie, miedzy innymi słynne Chianti. Może to co napisałam brzmi jak przekolorowana reklama umieszczona na szybie jednego z biur podróży, ale cóż każdy ma jakieś ukryte pragnienia.

> w magicznym świecie

Żyjemy w groteskowych czasach. Czasach szalejącego konsumpcjonizmu, taniego poklasku, blichtru, hedonistycznego materializmu. Czasach tandety i kiczu. Czasach bazujących na powielaniu szablonów i utartych schematów, gdzie zalew chińszczyzny nieodwracalnie wypiera tradycje i folklor. W jałowych czasach, gdzie piękno zmaterializowano do plastikowego kanonu, wynaturzającego rzeczywistość. W czasach bezrefleksyjnej rozrywki, w których posiadanie karty w bibliotece miejskiej staje się czymś unikatowym. W czasach, w których mass-media karmią bezwartościową papką o żenującym poziomie intelektualno-kulturalnym, a demagogia uprawiana przez polityków przestaje być czymś amoralnym. W czasach,w których prawie połowę naszego pożywienia stanowią utwardzacze, emulgatory, spulchniacze, intensyfikatory smaku i inne badziewia sprawiające, że produkt finalny z wyobrażeniem o nim wspólną ma tylko nazwę. W czasach zakłamania i makdonaldyzacji, w których liczy się tylko efektowne opakowanie...
Jednak partycypując w kulturze masowej musimy pogodzić się z tym, że nie jesteśmy w stanie zatrzymać ewolucji kiczu wkradającej się w życie każdego z nas...ale gdzieś w środku pozostaje nostalgiczna tęsknota za tym wszystkim co proste i naturalne, co coraz częściej możemy oglądać już tylko na starych filmach...za kunsztownymi meblami wytwarzanymi przez rzemieślników na zamówienie...za nietuzinkowymi strojami skrajanymi na miarę u krawców...za czekoladą z prawdziwej czekoladziarni...za pachnącym serem prosto z mleczarni,chlebem prosto z pieca...za Bożonarodzeniowym drzewkiem zdobionym piernikami, szyszkami i ręcznie robionymi zabawkami...za magicznym światem, który dziś pozostaje już tylko mglistą iluzją...

> wiosenne refleksje...

Zmieniamy się z dnia na dzień...każdego dnia jesteśmy troszkę inni,niż poprzedniego. Kształtuje nas to co przeżywamy, co odkrywamy, to czego doświadczamy. Zmieniamy się na wskutek przeżytych uczuć, na wskutek przemyśleń, refleksji, a w końcu ludzi, którzy pojawiają się na naszej ścieżce. To oni wzbogacając i uplastyczniają dany światopogląd, tworząc historie naszego życia. Są jak biblioteka przeczytanych książek...Niektórych odrzucamy po paru kartkach...do innych co jakiś czas wracamy, czytając poszczególne fragmenty...niewielu czytamy"od deski do deski". Są takie książki, o których chcemy zapomnieć...i takie, które pozostaną ważne dla nas na zawsze. Zmienia nas w końcu samo życie jak i sytuacje, które się w nim pojawiają.Wydarzenia te radosne, nadające sens ludzkiej egzystencji oraz te trudne i bolesne, które hartują, pomagają się rozwijać, w efekcie dając pewniejsze i trwalsze szczęście. Ważne jednak,by pomimo tych wszystkich zmian, w jakiejś części pozostać sobą...sobą na tyle, by wiedzieć co jest ważne, a co nie, co jest dobre, a co złe i tego zawsze starać się trzymać.

> Życie jest niczym róża w kruchym kryształowym wazonie balansującym na krawędzi stołu...

Każdego dnia utwierdzam się w przekonaniu, że ludzie są troszkę szaleni. Skąd powyższa refleksja? Relatywnie długo żyję już na tym świecie, by zdawać sobie sprawę, że życie jest niczym róża w kruchym kryształowym wazonie balansującym na krawędzi stołu...
Czyż nie szaleństwem wydaję się, więc skupienie całej energii na uschniętym płatku jednego z kwiatów, znajdującego się w owym flakonie? Myśl ta bywa czasami tak bardzo zatrważająca, że może przysłonić, piękno całego bukietu. Jednak kiedy wazon zbliży się do krawędzi stołu, na tyle,by wylała się z niego cała woda i kwiaty zaczęły obumierać, wtedy zazwyczaj zdajemy sobie sprawę z szaleństwa jakim jest dręczenie się z powodu jednego uschniętego płatka. Niestety, żeby to zrozumieć trzeba znaleźć się między ludźmi walczącymi o najcenniejszy dar,o każdą minutę bez bólu i cierpienia, o każdy dzień bez łez, o każdą różyczkę i każdy listek...

> Perełki Jana Pawła II [*]

,,Jeśli ktoś lub coś każe Ci sądzić,że jesteś już u kresu, nie wierz w to!Jeśli znasz odwieczną miłość, która Cię stworzyła,to wiesz także, że w Twoim wnętrzu mieszka dusza nieśmiertelna.Różne są w życiu" pory roku": jeśli czujesz akurat, że zbliża się zima,chciałbym abyś wiedział, że nie jest to pora ostatnia,bo ostatnia porą Twego życia będzie wiosna: wiosna zmartwychwstania.Całość twojego życia sięga nieskończenie dalej niż jego granice ziemskie...Czeka Cię niebo...." — Jan Paweł II (Karol Wojtyła) ,,Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest,nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi." ,,Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny." ,,Miłość nie oznacza chwilowego oczarowania, ale wyraża wolę i odpowiedzialną decyzję związania się„na dobre i na złe”.Jest darem z siebie samego drugiemu człowiekowi." ,,Nadzieja zawiera w sobie światło mocniejsze od ciemności, jakie panują w naszych sercach." ,,Wymagajcie od siebie choćby inni od was nie wymagali." ,,Jeśli chcesz znaleźć źródło,musisz iść do góry, pod prąd" ,,Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się - na próbę." ,, Wczoraj do Ciebie nie należy...Jutro niepewne... Tylko dziś jest twoje." — Jan Paweł II (Karol Wojtyła)